Dag 19: Ballena ballena

24 juli 2022 - Alajuela, Costa Rica

We reden zelf met de auto naar Uvita waar we werden verwacht op het bureautje van de touroperator. Naast het hotel stroomt een grote rivier, die vandaar ook zichtbaar in zee uitkomt. Xel Ha noemen ze dat in Mexico. Waar het zoete water mengt met het zoute.

Er stonden enkele omstaanders te kijken en te filmen onder de brug. Dus wij zijn ook gestopt als ramptoeristen. Bleek dat er aan de overkant van de rivier een krokodil uit het water moest gehaald worden. Politie was erbij,  een man in het water bond een touw errond om hem naar de oever te slepen. Was het een krokodil? Volgens Glenn wel want er lag een doek over zijn ogen. Dat doen ze als ze een krokodil willen vangen.

Aangekomen in Uvita werden de boten naar de zee gebracht en wij volgden met onze reddingsvesten in de aanslag. De gids vertelde ons dat er vanaf de zeelijn 50m niemandsland is, gemarkeerd met betonnen blokken. Daarachter is er altijd 150m overheidsland. Wel die betonnen blok stond bij vloed in het water. Dat wil zeggen dat het water al 50 m inlandwaarts is gekomen. Palmbomen stonden nu bij vloed in het water, terwijl dat niet hoorde. Ze vallen dan ook uiteindelijk om. Global warming?

Tot ons middel door de zee wadend, onze kleren nog aan, om op de boot te klimmen, kruipen, stappen,... voor elk wat anders. Even de golven voor de kust trotseren, rollercoastergewijs, en dan volle vaart vooruit, op zoek naar dolfijnen en/of walvissen. Er werd gezegd dat er weinig dolfijnen te spotten zijn als er walvissen in de buurt zijn. Toch duurde het niet lang tot we enkele dolfijnen rond de boot zagen zwemmen. Een heerlijk schouwspel. Maar nu vreesden we wel dat we geen walvissen meer zouden zien. Gelukkig werken de touroperators samen met spotters die doorgeven of en waar er walvissen te zien zijn. Wij op weg... Tussen juli en oktober komen de walvissen vanuit Antarctica naar deze kust om te kalveren en hun jong ´op te voeden´ . Het gaat om de bultruggen. Een andere soort komt in een periode ergens rond januari. Niet vergeten dat ook in het Caribische deel 2 soorten zeeschildpadden eieren komen leggen en ook in het Pacifische deel komen andere soorten zeeschildpadden aan land. Iedereen  komt graag naar Costa Rica!

Ergens in de verte een vin... een zwarte vlek. Lang staren naar niets... om dan plots weer iets te zien verschijnen. Water wordt omhoog gespoten. Dan weer niets... lang niets... de boot hobbelt over de golven en ik hoop stiekem dat we kunnen varen voor ik groen wordt... Elke blik op mijn gsm/camera zorgt voor een nieuwe opstoot in mijn maag...blik op de zee houden. We varen weer verder, hopend op een beter zicht, dat ene onvergetelijke moment en vastleggen op camera. Uiteindelijk hebben we dat gekregen. Een mooie staartvin die komt zwaaien, een grote gedaante die zich boven water toont en toch is dat maar een klein stukje van het geheel. Mama en baby naast elkaar. Ons geduld wordt beloond.

Dolfijnen: check, walvissen: check. Eigenlijk wil ik nu gewoon van die boot af. We varen terug, langs enkele mooie pittoreske rotsen, eiland, vensters uit de rotsen gehouwen door de zee, strand waar een scène van Pirates of the caribean is gedraaid,... we worden gedropt aan de whale´s tail. Geloof het of niet maar hier is een klein schiereilandje in de vorm van een walvisstaart. Enkel de zien bij eb. Het was nog niet helemaal droog, maar ondiep genoeg om vanaf hier naar het strand te ´waden´. Wat een verschil met het strand van enkele uren ervoor. Waar er toen geen ruimte meer was voor strand, heb je nu een voetbalveld aan strand. Met krabjes die overal holletjes maakten. Sporen van zeewormen maakten kunstwerken op het zand.

Met een dreigende zwarte lucht achter ons reden we even verder naar de waterval van Uvita. Lunchen in het restaurant waar je een kleine som inkom moet betalen om in de watervallen te kunnen zwemmen. Alleen was de rivier te wild en te bruin geworden van de regenval. Zwemmen was geen optie. De regen viel er op dat moment terug met bakken uit. Dus werd het enkel een lunchke daar. Even wachten tot de regen stopt? Gelukkig niet gedaan of we zaten er nog...

Regen heviger dan een douche, stukken wegen onder water, spontane watervallen langs rotswanden naast de baan. Aangekomen op de parking van het hotel konden Glenn en mams nog net een boom zien omvallen aan de oever van de rivier. Die boom heeft voor veel problemen gezorgd. Doorweekt van de regen kwamen we aan in onze bungalows. Kleding uit te wringen. Maar we waren toch al nat van op de zee. Een uur later zaten we zonder elektriciteit. Die boom...

Wachten tot de elektriciteit terug aanslaat...nope. Wachten tot de regen stopt...nope. Uiteindelijk met de poncho's aan op weg naar de auto om dan toch iets in het dorpje te gaan eten. Bleek dat het hotelrestaurant open was op noodgenerator. Dan hebben we daar toch maar gegeten. Dorp zat blijkbaar ook zonder elektriciteit.  Die boom... 

Uiteindelijk is de ventilator terug aangesprongen ergens in de nacht. Naar het toilet gaan deden we met het hoofdlampje. Dat hadden we speciaal gekocht voor op nachtwandelingen, maar nog beter voor op nachttoiletten.

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s