Dag 2: Tortuguero-reisdag

Om 6u stipt konden we instappen in een klein busje dat ons naar een reisbus bracht. Oorspronkelijk was pick up time 7u, maar er is een weg (de enige weg) versperd door modder en brokstukken, veroorzaakt door de tropische storm, en nu moet er een omweg gemaakt worden van een tweetal uur. Naar de Ardennen langs de kust, zeg maar.

Na een snel inbegrepen ontbijt op een aangepaste locatie-"be quick, you have 30 minutes"- en nig enkele uurtjes rijden, kwamen we aan bij Pavona. Waar we overstapten op bootjes om in Tortuguero te geraken. Nog een ritje van 1 uur.

Onderweg toch al een spinaap kunnen spotten in de bomen. 

Verwelkomd met een verfrissend watermeloensapje, werden onze sleutels gegeven en konden we naar de late lunch gaan. Om 16u vertrokken we met de boot naar het centrum van Tortuguero. 1 straatje met souvenirs en restaurantjes. Het was al heel moeilijk om niet al onze colones op te kopen aan kitch. Maar ik heb toch al mijn best gedaan.

Te voet terug langs het strand, waar we een kwal hebben gespot. 

Vermits het hier al om 18u donker is, konden de kids nog even zwemmen in een mooi verlicht zwembad. En dan begon het avontuur: we kleedden ons om in zwarte kledij,  lange broek,lange mouw - geen lichtjes of gsm. Om 22u op de boot naar het strand waar de green turtle eieren komt leggen. 

Omdat het seizoen nog maar net is begonnen, zitten we maar aan een 40% kans om het schouwspel effectief mee te maken. Spotters geven door of er schildpadden aan land komen terwijl wij wachten in het donker op de tarmac van een mini vliegveld. (Nu landen er geen vliegtuigen, hoor...mmm🤔)

Schildpadden hebben nog eerst wat werk om hun nestje te maken en fatsoeneren. Wanneer de spotter ziet dat de schildpad hier bijna mee klaar is -ze kruist haar achterpoten dan-  worden wij opgeroepen om met onze gids naar het strand te gaan. Daar is het weer nog wachten in het donker. Nu ja, helemaal donker was het nooit. We werden begeleid door een schouwspel van bliksems die de hemel constant verlichtten. Die bliksems zijn er altijd, ze worden aangetrokken door de aanwezigheid van een maritieme vulkaan.

Vuurvliegjes zorgden ook voor enig amusement tijdens het wachten. En dan was het zover: we mochten afwisselend met een andere groep even gaan kijken tot de schildpad klaar was en begon met het zand over haar kuil te werpen.

Een zaklamp met rood licht verlichtte het enorme beest (om en bij de 2m) en we zagen de eitjes vallen. We mochten gewoon aan de rand van de kuil staan, het dier is in een trance en merkt ons nauwelijks op. Daarom mogen we geen licht gebruiken en ook geen foto's nemen. Het blijven dus enkel herinneringen.

Wat is de kans om zo'n prachtig schouwspel mee te kunnen maken?

Blijkbaar 40% dus.